Παρασκευή 1 Φεβρουαρίου 2013

Ποιος θα πρέπει τελικά να είναι ο προσανατολισμός και ο στόχος μίας ορθολογικής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης;




Κατ’ αρχάς θα πρέπει να σημειώσουμε ότι υπάρχει αστοχία στον τίτλο του  νομοσχεδίου «Αθηνά» από τον υπουργό Παιδείας, διότι μόνο σοφή δεν μπορείς να χαρακτηρίσεις την προσπάθεια αναδιάρθρωσης του ακαδημαϊκού χάρτη της χώρας.  Είναι ξεκάθαρα μία προσπάθεια αποδυνάμωσης της περιφέρειας και ενίσχυση των μεγάλων  ιδρυμάτων του κέντρου,   με προφανείς λόγους, την δυσκολία της οικονομικής ενίσχυσης όλων των ιδρυμάτων, αλλά όταν διαχωρίζεις την διοίκηση από το ίδιο το πανεπιστήμιο τότε με την πάροδο του χρόνου το πανεπιστήμιο φτάνει σε ένα τέλμα. Αλώστε έτσι ξεκίνησε την ιστορία του και το Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας και εδώ είμαστε αυτή την στιγμή, στο τέλμα αυτής της πορείας.
Αρχικά,στο ερώτημα αν υπάρχει λόγος η Π.Ε. Κοζάνης να έχει κάποιο ίδρυμα, είτε πανεπιστήμιο είτε ΤΕΙ, και ποιον στρατηγικό προσανατολισμό θα πρέπει να έχει, η απάντηση είναι αυτονόητη! Φυσικά θα πρέπει να εδρεύει κάποιο ίδρυμα στην Π.Ε. Κοζάνης, αν θέλουμε βέβαια να τη θεωρούμε ως ενεργειακό κέντρο της χώρας, όχι στα λόγια αλλά στην πράξη, με στρατηγικό προσανατολισμό την ενεργεία, είτε προς στους συμβατικούς τρόπους είτε προς στις ΑΠΕ, και το περιβάλλον. Επομένως, τα ιδρύματα σε αυτόν τον τομέα θα πρέπει να ενισχυθούν, για να φοιτούν νέοι που θα έχουν ελπίδα για το μέλλον τους και όχι ένα ακόμα εισιτήριο στην μεγάλη λίστα της ανεργίας. Όμως δεν μπορείς να χτίσεις και να ελπίζεις σε ένα ίδρυμα πάνω σε συντρίμμια.  Θα πρέπει να γίνει επιτέλους αυτή η πανεπιστημιούπολη έξω από  τα όρια της πόλης, έτσι ώστε να έχει γερές βάσεις το εγχείρημα και όχι να περιφέρεται το ίδρυμα από κτίριο σε κτίριο με τα χρόνια. Η πανεπιστημιούπολη είναι μία κοινότητα που δεν πρέπει να την συνδέουμε με την πόλη της περιοχής, αυτό θα πρέπει να γίνει ξεκάθαρο στην τοπική κοινωνία.
Σε έναν άλλο τομέα που θα πρέπει να σκεφτούμε ριζοσπαστικά για τα δεδομένα της χώρας μας, αλλά παλιομοδίτικα για το εξωτερικό, είναι να αλλάξει η λειτουργία του ιδρύματος. Ένα πανεπιστήμιο για να μπορεί να έχει ζωντάνια και να μην παραπαίει χρόνο με τον χρόνο πρέπει να στελεχώνεται από ερευνητές που θα εκτελούν και καθήκοντα καθηγητή και όχι καθηγητές που να εκτελούν και καθήκοντα ερευνητή όπως γίνετε στην Ελλάδα... Αυτό όμως για να συμβεί ορθολογικά θα πρέπει να δημιουργηθεί ένα ερευνητικό κέντρο στον ίδιο χώρο που θα βρίσκεται και το πανεπιστήμιο για να υπάρχει άμεση σχέση έρευνας και εκπαίδευσης. Μέσω των ερευνητικών προγραμμάτων του ινστιτούτου,  πέρα από αμεσότητα φοιτητή- έρευνας, θα έχουμε και ως αποτέλεσμα την οικονομική ενίσχυση του ίδιο του πανεπιστημίου. Έτσι λειτουργούν τα μεγάλα εκπαιδευτικά ιδρύματα της Αμερικής και της Ευρώπης, έτσι θα πρέπει να λειτουργήσουν και τα εγχώρια γιατί εκπαίδευση με 0 ευρώ δεν γίνεται.
 Αυτό που πρέπει να γίνει τελικά είναι να ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ στον τρόπο που βλέπουμε την τριτοβάθμια εκπαίδευση και δυστυχώς στην χώρα μας την έχουμε ταυτίσει με την τοπική ανάπτυξη των διαμερισμάτων, των fast food και των καφετεριών. Αυτές τις μέρες που ανακοινώθηκε το πρόγραμμα «Αθηνά» βλέπω  να βγαίνουν στην επιφάνεια άτομα που υμνούν την συστράτευση όταν τους συμφέρει, πολεμιστές και μοίρες. Εγώ έχω να τους απαντήσω ο,τι τόσα χρόνια αρκετά παίξανε με τις υποσχέσεις και τα θέλω της τοπικής κοινωνίας, αν δεν συμβαδίζει το ίδρυμα με τις απαιτήσεις της τοπικής κοινωνίας  μακροπρόθεσμα, τότε για ακόμα μια φορά η έννοια της πολιτικής χάνει το νόημά της. Φτάνει πια με την φράση κάθε χωρίο και ΤΕΙ, κάθε πόλη και πανεπιστήμιο. Πρέπει να σταματήσουμε τις μισοδουλείες και να διαμορφώσουμε ένα ορθολογικό σχέδιο ανάπτυξης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Π.Ε. Κοζάνης και βήμα βήμα να φτάσουμε στο τελικό στόχο που είναι το καλό της τοπικής κοινωνίας.
                                                                           
Βασίλης Ε. Μαμάτσιος,
μέλος συμβουλίου της Δημοτικής Κοινότητας Κοζάνης